به گزارش پایگاه خبری صابرین آنلاین، امضای طلایی، یکی از کلیدواژه های فساد است، بدان معنا که شما در یک نهاد اداری یا صنفی و نظایر آن، مجاز به برخورداری از یک حق یا امتیاز هستید ولی باید فردی در آن سوی میز، تحقق این حق یا امتیاز را امضا کند و نمی کند تا این که مبلغی از شما بگیرد!
دهها سال با این پدیده از طریق بازرسی و نظارت و شکایت و … برخورد شده و هیچگاه گلوگاه امضای طلایی، اصلاح نشده است.
نیک بختانه، اتفاق جدیدی در این زمینه رخ داده و کل آن گلوگاه را در یکی از عرصه هایی که پر بوده از امضاهای طلایی، حذف کرده اند: دریافت پروانه کسب.
آن طور که سخنگوی دولت گفته است از این پس برای ثبت درخواست و دریافت پروانه کسب دیگر نیازی به مراجعه حضوری نیست.
بدین شکل که برای هر کسب و کاری، شرایط و مدارک به صورت شفاف اعلام می شود و شما از پشت سیستم رایانه ای تان در خانه خود آنها را بارگذاری می کنید.
همه تمام استعلامات لازم نظیر بدهی مالیاتی، وضعیت نظام وظیفه، ایثارگری، بهداشت، احراز هویت و عکس، صورت الکترونیک و فقط با دادن کدملی، کدپستی و شماره همراه انجام می شود.
وقتی همه چیز در سیستم ثبت شد، دیگر کسی در اتحادیه مربوطه نمی تواند به بهانه های من درآوردی، مانع از آغاز کسب و کار شما شود و اساساً دیگر نیازی به امضای طلایی کسی نخواهید داشت.
تا قبل از این، روند دریافت پروانه ماه ها طول می کشید و بارها و بارها باید به اتحادیه و ادارات مختلف سر می زدید ولی اکنون با آنلاین شدن روند، ۳ تا ۷ روز بعد پروانه کسب و کار شما حاضر است و می توانید کارتان را آغاز کنید.
پروانه هم مانند قبل، کاغذی نیست بلکه یک فایل با شناسه یکتا (QRcode) است که ۲۴ساعته توسط هرکس قابل استعلام است.
خود کسبه هم برای تمدید پروانه دیگر لازم نیست به اتحادیه مراجعه کنند و از روی اجبار یا رودربایستی، خودیاری و همیاری بپردازند. خود سامانه، تعرفه قانونی را دریافت و پروانه را تمدید می کند.
نکته مهم این که درگاه ملی مجوزها به طور هوشمند هر درخواست ثبت شده را رصد می کند و به سیستم پیگیری خودکار شکایت مجهز است.
باید تصریح کرد که این اقدام دولت سیزدهم، مصداق بارزی از بهینه سازی امور و کاستن از رنج و زحمت مردم و مبارزه با فساد است.
اساساً یکی از وظایف اصلی دولت ها این است که ببینند امور فعلی را چگونه می توان “سریع تر و سالم تر” انجام داد.
اگر درگاه ملی ثبت مجوزها موفق به تحقق اهدافش شود، می توان این تجربه را به سایر امور اداری در نهادهای دولتی نیز تعمیم داد تا تقریباً در اکثر امور اداری، نیازی به مراجعه و امضای طلایی و … نباشد.
می توان برای هر کاری «مدارک» و «زمان» مشخصی تعیین کرد. وقتی مدارک از طرف ارباب رجوع بارگذاری می شود، نوبت کارمند مرتبط است که در زمان مقرر کار را انجام دهد.
این گونه، هم کار مردم سریع تر انجام می شود و هم توزیع کارها بین کارمندان در ادارات، عادلانه صورت می گیرد و پرداخت پاداش و اضافه کاری و تنبیه هم بر اساس کارنامه هر کارمند که در سیستم ثبت شده است انجام می شود.
در واقع، هدف باید این باشد که مراجعه حضوری به ادارات و مواجهه کارمند و ارباب رجوع به حداقل برسد. این کار واقعاً شدنی است چون هر اداره ای تعدادی کار کاملاً مشخص و از پیش تعیین شده دارد و معلوم است که هر کاری چه مدارکی نیاز دارد، چه فرایندی را طی می کند، متصدی اش در هر مرحله کیست، هزینه هایش چقدر است و چقدر زمان لازم دارد. فقط باید این روندها را برنامه نویسی کرد.
زیرساخت های رایانه ای و الکترونیک هم فراهم است، مشخصات هر فرد بر اساس شماره ملی در دسترس ادارات است و سیستم بانکی هم برای هر گونه تراکنشی مهیاست.
فقط می ماند دو اراده:
اول، اراده انجام اصل کار و دوم اراده عبور از مانع تراشی کسانی که با سیستمی شدن امور، امضاهای طلایی و کاسبی نامشروع شان بر باد می رود.
دولت فعلی، دستکم نشان داده که در حوزه اصناف اراده این کار را داشته و در شروع پروژه موفق عمل کرده است. با تجلیل از این حرکت مردمی، به بسط و توسعه آن در سایر حوزه ها امیدواریم.
