راهی جز استفاده از دانش برای خلق ثروت نداریم
راهی جز استفاده از دانش برای خلق ثروت نداریم
وزیر صنعت، معدن و تجارت گفت: رویداد دائمی صنعت دانش بنیان در تلاش است که صنایع کوچک را از طریق «خوشه سازی» متصل به صنایع بزرگ و صنایع بزرگ را به شرکت‌های دانش بنیان متصل سازد. بدین ترتیب، با استفاده از ظرفیت شرکت‌های دانش بنیان، بهره وری در خلق ثروت برای کشور بالا می‌رود و منافع حداکثری برای مردم حاصل می‌شود.

عباس علی آبادی در حاشیه «سومین رویداد ملی صنعت دانش بنیان» در جمع خبرنگاران، افزود: آنچه مسلم است، چاره کار در حل مسائل کشور، همان طور که رهبری بارها فرموده‌اند، «تولید» است. تمام پتانسیل‌های کشور ما، آدرس به «صنعتی شدن» می‌دهد.

راهی جز استفاده از دانش برای خلق ثروت نداریم

وی، در این خصوص اضافه کرد: ما کشوری نیستیم که منابع آبی فراوان داشته باشیم و بتوانیم به {یک اقتصاد} کشاورزی تبدیل شویم؛ منتها باید از حداکثر ظرفیت‌هایمان برای تأمین نیازهای اصلی و بنیادی کشور با نهایت بهره‌وری استفاده کنیم و برای این هدف، راهی جز دانش بنیان شدن؛ یعنی استفاده از دانش در خلق ثروت؛ نداریم. این کار باید مبتنی بر مزیت‌های کشور باشد.

صنایع کوچک با «خوشه‌سازی» به صنایع بزرگ و شرکت‌های دانش بنیان متصل می‌شوند

وی در مورد دستاوردهای مهم این سه دوره همایش دانش بنیان نیز خاطر نشان کرد: امروز سومین دوره برگزار شد. ما در «دوره» قرار نداریم؛ در یک رویداد دائمی هستیم. این رویداد دائمی در تلاش است که صنایع کوچک را از طریق «خوشه‌سازی» متصل به صنایع بزرگ و صنایع بزرگ را به شرکت‌های دانش بنیان متصل سازد. بدین ترتیب، با استفاده از ظرفیت شرکت‌های دانش بنیان، بهره‌وری در خلق ثروت برای کشور بالا می‌رود و منافع حداکثری برای مردم حاصل می‌شود.

وزیر صنعت، معدن و تجارت یادآور شد: در رویداد سوم، تعداد زیادی قرارداد منعقد و سعی شد که مسائل صنعت به شرکت‌های دانش بنیان منتقل شود تا هر یک از شرکت‌های دانش بنیان، به شکل مستقل و متناسب با ظرفیت و توانمندی‌هایشان جلو نروند؛ بلکه به سمت حل مسائل کشور و نیازهای فناورانه سوق یابند.

علی آبادی گفت: ما هنوز در آغاز راه هستیم؛ در حال ریل گذاری تازه‌ای هستیم؛ باید منتظر باشیم تا ببینیم ان‌شاءالله چه خواهد شد. ما تلاش می‌کنیم که موضوع را جدی بگیریم تا از ممارست و پیگیری‌هایمان به نتیجه برسیم.

شهرک‌های صنعتی تخصص محور ‌شوند

وی، اظهار کرد: اولین کاری که باید بکنیم تبدیل شهرک‌های صنعتی به شهرک‌های تخصصی است. سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران این کار را هم اکنون پیش می‌برد. در عین حال، در تلاش برای شکل دادن به یک شهرک فناوری هستیم که نیازهای فناورانه شرکت‌ها در آنجا تأمین شود. اگر هر کدام از شرکت‌ها بخواهند نیازهای فناورانه خود را برآورده سازند، برایشان‌گران در می‌آید؛ نیاز به یک مرکز داریم که قابلیت‌های فناورانه و به روز را برای همگان فراهم سازد تا سرمایه‌گذاری آنها به بهره‌وری بیشتری برسد.

وزیر صمت ادامه داد: به عنوان مثال اگر کسی ایده‌ای دارد و می‌خواهد آن را به تولید برساند؛ باید یک جا باشد که بتواند تولید را با ظرفیت‌های فناورانه مناسب انجام دهد؛ بدین ترتیب، کارها به نوعی آتسورس می‌شود ولی آتسورس به یک مرکز تخصصی که بهترین‌های دنیا در آنجا متمرکز شده‌اند و برترین تجهیزات را در اختیار دارد. سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران می‌خواهد این خدمت را برای تمام شرکت‌ها انجام دهد.

شرکت‌های دانش بنیان باید در نقش «کارگزاران فناوری» ظاهر شوند

علی آبادی تصریح کرد: در گام بعد، خودِ شرکت‌های دانش بنیان هستند که در نقش «کارگزاران فناوری» جلو می‌آیند تا ایده‌ها را تبدیل به محصول و محصول را تبدیل به ثروت کنند. {ما از برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی} به دنبال همین دستاورد هستیم.

وی در پاسخ به سئوال دیگری درباره آزادسازی قیمت خودرو نیز بیان کرد: آزادسازی قیمت‌ها به طور کلی و کمتر دخالت کردن در بازار، ایده اصلی ماست؛ منتها این کار نیازمند یک سلسله اقدامات خواهد بود؛ بایستی انحصار را از بین برد؛ بایستی شرایط را رقابتی کرد. در شرایط رقابتی و انحصار شکسته شده می‌توان دست از قیمت گذاری برداشت. تا زمانی که رانت در اختیار بنگاه‌ها و شرکت‌ها می‌گذاریم؛ متعهد هستیم که کنترل و مدیریتی داشته باشیم تا این فرصت‌ها در اختیار مردم قرار گیرد. هدف از ایجاد رانت آن است که شرایط برای مردم بهتر شود؛ لذا در قیمت گذاری دخالت می‌کنیم؛ اما در عرصه خودرو به تدریج به سمت نقطه‌ای می‌رویم که نیازمند دخالت نباشیم.

وزیر صمت تصریح کرد: در آینده خیلی نزدیک، به تعداد کافی تولیدکننده خواهیم داشت و واردات به نقطه‌ای می‌رسد که آزاد می‌شود. الآن خوشبختانه دولت مصوبه داده که در زمینه خودروهای برقی مساعدت خوبی صورت گیرد. بدین ترتیب، فرصتی فراهم می‌شود که مردم در بازار بدون محدودیت و انحصار، نیازهایشان را تأمین کنند. بدین ترتیب، دلیلی {برای قیمت گذاری} وجود نخواهد داشت و بهتر می‌بینیم که شرایط را به بازار رقابت بسپاریم. در تلاش هستیم که چنین فضایی را به وجود آوریم؛ ولی نمی‌گوییم که الآن به وجود آمده!