به گزارش پایگاه خبری صابرین آنلاین به نقل از ایسنا، محسن رضایی در نشت معاونان اقتصادی استانداران کل کشور گفت: در مورد تجارت در جلسات قبل صحبت کردیم و یکی از مهمترین بخشهای آن مساله کریدورها و ترانزیت است. یعنی کشور اگر هیچ کار تولیدی هم نکند فقط از طریق ایجاد کریدورهای شمال و جنوب و شرق و غرب میتواند سالانه تا ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد داشته باشد.
وی با تشریح موقعیت استثنایی کشور در حوزه ترانزیت گفت: ایران با داشتن ۱۵ همسایه موقعیت فوقالعادهای در جهان داراست که آخرین بار از این مزیت در زمان صفویه استفاده شد و در دوران قاجار و پهلوی این استعداد از بین رفت.
معاون اقتصادی رئیس جمهوری یادآور شد: امروز استعمارگران میخواهند این مزیت بزرگ ایران را بیخاصیت کنند و میبینیم که قصد ایجاد کریدور شمال به جنوب از طریق پاکستان، افغانستان و تاجیکستان و ایجاد کریدور غرب از طریق هند و عربستان و اسرائیل یا بصره و ترکیه و کریدور شمال را از طریق قزاقستان و آذربایجان دارند، تا اینگونه چندین کریدور بدون حضور ایران بوجود بیاورند.
رضایی ادامه داد: با نگاهی به نقشه اقتصادی تاریخ متوجه میشویم که توسعه در دنیا یا به صورت تدریجی صورت گرفته است، مانند اروپا و آمریکا که ۳۰۰ سال طول کشیده و همه سرزمین مانند وضعیت امروز ایران با هم کلنگ زده شده است و یا به صورت مدل اهرمی مانند کشورهای ژاپن و بعد کره جنوبی و چین و مالزی و سنگاپور به نتیجه رسیده است. مدل اهرمی اینگونه بود که توسعه بصورت حلزونی و نه در همه نقاط و به صورت عرضی صورت گرفت.
وی افزود: ما مدل خودمان را می خواهیم، نه شرق و نه غرب مدل توسعه ایران نیست اما از تجربه و دانش آنها باید استفاده کرد.
رضایی گفت: در کشور ۴۰۰ چشمه ثروت شناسایی شده است. در هر استان چندین مورد از این چشمه های ثروت وجود دارد، این چشمه های ثروت نقاطی هستند که کالای خوب رقابتی تولید می کنند اما چون بازار ندارند، حمایت نمیشوند و شبکه نیستند، تشکیل واسطه برای ورودشان به بازارهای بین المللی رشد نمی کند. این چشمه های ثروت اول باید با مردم خود استان ارتباط برقرار کنند، به این ترتیب که یک شهر مواد اولیه را تامین کند شهر دیگر ارزش افزوده ایجاد کند و آن دیگری بازار تامین کند و اینگونه همه درگیر بشوند و در نتیجه چند برند بیناللملی بوجود بیاید و این محصولات در بازار بین المللی رقابت کنند.
دبیر شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا گفت: ما نمیتوانیم مدل شرق یا غرب را پیش ببریم و باید مدل خود را داشته باشیم. باید بفهمیم در هر استان چشمه های ثروت کجاست و این چشمهها نباید با دوپینگ ایجاد شود و باید بصورت استعداد و بالقوه موجود باشند.